افزایش تعداد رگ های خونی کوچک ممکن است به بهبودی مشکلات حرکتی کمک کند
6 فوریه 2020 - بسیاری از بیماریها اعم از بیماری ارگان های خاص مانند قلب و ریه ها، مشکلات متابولیکی گسترده مانند دیابت یا آسیب نخاعی به دنبال تروما، باعث ایجاد مشکلاتی در حرکت می شوند. این مشکلات حرکتی می توانند به شدت بر کیفیت زندگی افراد تأثیر گذارند. حال تحقیقات جدیدی که در مجله فیزیولوژی منتشر شده است، ارتباط بین از دست دادن کوچکترین رگ های خونی در عضلات و مشکلات در هنگام حرکت و ورزش را برجسته کرد. دانستن این ارتباط می تواند راه را برای ابداع درمانهایی برای کمک به رشد بیشتر رگ های خونی در ماهیچه ها باز کند.
هنگامی که از نظر جسمی فعال هستیم، قلب و ریه های ما میزان اکسیژن موجود در خون را افزایش می دهند تا به عضلات در حال کار، اکسیژن کافی برسد. مویرگهای ما، کوچکترین رگ های خونی، دروازه ای بین سوخت تأمین شده توسط گردش خون و تقاضای تولید شده در سلول های ماهیچه ای هستند. بنابراین، برای اینکه ماهیچه های شما به درستی کار کنند، باید مویرگ های سالمی داشته باشید. متأسفانه عواقب بسیاری از بیماری ها، از دست رفتن مویرگها در ماهیچه است که در نتیجه ی آن حرکت دشوار می شود.
افراد سیگاری سنگین ممکن است از "پای سیگاری" رنج ببرند، زیرا شریان های پاهای آنها باریک و مسدود می شود. یک روش درمانی موجود برای این مشکل، گشاد نمودن رگ های خونی برای بهبود گردش خون است. با این حال، این تحقیق جدید نشان داد که افزایش جریان خون نمی تواند راه حل باشد و درعوض افزایش تعداد رگ های خونی کوچک، یعنی مویرگ ها ممکن است برای بازیابی حرکت مفید باشد.
محققان از مدل موش صحرایی برای بیماری قلبی بمنظور بررسی تأثیر محدود شدن تعداد مویرگهای فعال در عضلات بر حرکت استفاده کردند. استفاده از یک مدل حیوانی بسیار مهم بود زیرا در انسان نمی توانید فقط یک عارضه ی بیماری را تغییر دهید، زیرا معمولاً یکسری مشکلات مشهود همزمان وجود دارند.
دکترEgginton، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه لیدز، اظهار داشت: با مطالعه ی مجزای از دست رفتن مویرگها در ماهیچه ها- یکی از عوارض موجود در بسیاری از بیماری های جدی-، دریافتیم که افزایش تعداد رگ های خونی کوچک یک گزینه درمانی جدید در کنار روش سنتی گشاد نمودن عروق بزرگ است. این تحقیق می تواند به معالجه افراد مبتلا به مشکلات حرکتی که یکی از ناتوان کننده ترین اثرات بیماری قلبی و دیابت است، کمک کند.
منبع:
Journal of Physiology. doi.org/10.1113/JP278975